Waking up.

Het voelt alsof alles zo wat in een diepe diepe winterslaap heeft gezeten, de afgelopen maanden. Al heb ik niet stilgezeten, integendeel.
Ik weet niet zo goed hoe ik hier weer aan moet beginnen, bakken en bloggen en al.
Maar ik ga gewoon doen wat en hoe het in me opkomt. Dat zal al een goed begin zijn, niet?

Het zijn hectische tijden geweest hier, ten huize Tersago-Pinseel. Een huis verbouwen kruipt niet in je kouwe kleren, en zeker niet als je alles (echt, alles) zelf doet. Met twee. Tijdens de weekends. Al een chance weet je niet waar je aan begint, anders zou je het niet doen, allez, ik toch niet. Bye bye sociaal leven, (dag vriendjes! Hier ben ik!) hallo relatietest. Serieus, vergeet samenwonen, een huisdier of samen op verlof gaan. Met twee een strak budget beheren en tegelijk proberen te creëren wat je (samen) wilt, het is niet zo simpel. En wij vinden dan al dat we zo wat dezelfde stijl hebben…

Enfin, er is zowaar een klein stipje licht, daar achteraan de tunnel. En we blijven gewoon gaan en we blijven elk weekend verder werken (sorry vriendjes, we zijn er bijna, en dan is er een heerlijke tuin waarin jullie elk weekend mogen komen hangen!).

Maar, dat wil ook zeggen dat er weer een beetje meer tijd te maken valt voor dingen die we leuk vinden, ontspanning! Bakken! Hoezéé!
Ik heb wel een beetje in de KitchenAidpot wezen draaien, maar veel meer dan ‘gewoontebakken’ kwam er niet uit. Een Sachertorte voor Kerst, vanillegipfel ook voor Kerst en af toe een dikke lap Lucious Brownie, want ja, chocolade is een noodzaak hier.
Tijdens een minivakantietrip naar Parijs heb ik (eindelijk) mijn Silpat-bakmatjes gevonden! Heerlijke dingen!

Om maar te zeggen dat ik er zin in heb, bakken en babbelen!
Hou het hier maar in de gaten, de komende dagen/weken, er zit vanalles in mijn hoofd!