Restart 2.0

So, we moved. *FINALY* Iedereen kan weer ademen, en wij moeten niet meer dwangmatig alleen praten over afvoerleidingen en RAL 9010. Antwerpen haalt opgelucht adem.

Ik bezit nu een waanzinnig grote keuken. Allez, in vergelijking met waar we vandaan komen. Daar had ik een stukje werkblad van 20cm, de rest was kookvuur en lavabo. Momenteel heb ik bijna 3m(!) om vol te zetten! Hoezeee! Tijdens het ontwerpen van de keuken heb ik zelfs extra nagedacht over waar ik mijn trusty KitchenAid ging zetten, mét extra stopcontact! Mijn liefde gaat ver, I know.

Wat ook nieuw is, is De Oven. Nu ik mijn keuken zelf mocht ontwerpen, moest ik kiezen wat te doen met de oven. Na lang beraad, werd het een echte oven oven, onder het gasvuur. Niks combi ni, gewoon een goeie hetelucht oven. Ook niet op ooghoogte ergens in een kast. Met mijn volle 1m60 vind ik dat ontzettend onhandig, aangezien ge dan meestal uw gerief boven uw arm moet heffen. Big no no.

Maar welke oven kiest ge dan? Er zijn zoveel merken! Dus, wat doet Sarah dan? Ze zoekt op welke oven er gebruikt wordt in The Great British Bake Off! Die gaan geen slecht gerief gebruiken, toch? Het werd dus een Neff, duitse makelij, kan niet slecht zijn. Hoopte ik.

Na het lezen van de handleiding was ik zo enthousiast dat ik schrik kreeg om hem te gebruiken. It happens, no judging!
Mijn eerste baksel werd de citroencake van Nigella. Dat was een simpel recept en kan erg moeilijk misgaan. En oh boy, wat een succes was dat! Ik heb nog dagen lopen ‘maar zo een *even bake*’ doen tegen Het Lief!
Vanaf dan is het hek van de dam, uiteraard. Er werden al pizza’s, crumbles, brownies en frangipanetaartjes gebakken, gewoon omdat het kan!

Eigenlijk wou ik gewoon komen zeggen, ik ben terug, met De Beste Oven Van Het Westelijk Halfrond en er gaat hier serieus wat meer QuatreSaar verschijnen!

Lintjes.

Pssssst, als je bij mij lekkers besteld, krijg je het in dit mooi pakje. Die lintjes! *aah*

Liefde voor Curd en de Naked Chef.

Het kookmagazine van Jamie Oliver, zeer origineel ‘Jamie’ genaamd, is onmisbaar voor mij. Al van toen hij nog Naked Chef was volg ik Jamie en al wat hij bekokstooft. Het is echt een beetje mijn held. Puur en lekker en vooral niet te ingewikkeld. Hij durft ook al eens een gevestigde waarde nieuw leven in te blazen en heeft tonnen respect voor andere culturen en wat zij eten. Heerlijk om via hem nieuwe dingen te leren kennen, ge kunt erop vertrouwen dat hij u nooit iets zal voorschotelen waar hij zelf niet keimegaenthousiast over is. En daar ligt dan voor sommigen misschien wel een beetje het pijnpunt. Hij is erg gepassioneerd in wat hij doet en wil graag zo veel mogelijk mensen aansteken om ook zo gepassioneerd te zijn over eten. Of er toch wat bewuster over na te denken. En dat enthousiasme kan soms, misschien, een beetje keihard op uw zenuwen werken.
Maar mij dus duidelijk niet. *held*

Bij elk decemberissue van Jamie zit een kalender voor het volgende jaar, met elke maand een recept.
Dit jaar was er voor februari de ‘Lemon Curd Tart’. En dat zag er waanzinnig lekker uit. En met citroen. I LOVE CITROEN!
Vrienden werden uitgenodigd als extra eters want zo een hele taart voor 2 man is ook maar zielig. En een drama voor de lijn. Alle, niet dat we daar mee bezig zijn, maar gewoon, for good measure zet ik dat er maar even bij.

De ‘Curd’ is een soort vla achtige vulling die je kan maken met verschillende soorten sap. Je hebt wel echt alleen het sap nodig van de vrucht. En 4 eieren. En 3 eierdooiers. En 200gr boter. En 150gr suiker. Best dus niet over nadenken, gewoon maken en eten en denken f*ck dit is lekkeuuur!

Een paar dagen later kwam er weer volk over de vloer en had ik een andere ‘card’ klaar, dit keer met passievruchten.
Minder goed voor de portemonnee (passievruchten zijn duuuuuur maat!) maar ook ontzettend lekker!
Om maar te zeggen dat ik er zo nog wel wat wil maken, oefening baart kunst en lekker taartjes! Hoera voor Jamie!

 

 

Double Chocolate Chip Cookies, as God intended them to be.

Oh, Nigella…
Ik heb een haat/liefde verhouding met Nigella Lawson. Sommige van haar recepten zijn er totaal over; teveel ingrediënten, teveel speciallekes, teveel vet en room en heel de santeboetiek. Much ado about nothing is wat sterk, maar ik vind het toch vaak wat veel gedoe.

Maar. Grote maar! Haar baksels, zijn er vaak boenk op, gelijk ze zeggen. En zo ook dit recept. Ik zoek al erg lang naar The Perfect Chocolate Chip Cookie. Het is zo’n koekje, of zeg maar koek, waar je instant vrolijk van wordt.
Ik heb al ontzettend veel verschillende variaties geprobeerd: met chocolade in het deeg, met cranberry’s, met havervlokken, noem maar op. Hier zijn al een paar lekker koekjes uitgekomen, vooral die met cranberry’s en grote stukken pure chocolade blijft bij.

Maar ik was nog niet waar ik wilde zijn. Ik volg zelden recepten tot de letter, maar iets in het recept van Nigella zei me dat dit wel goed zat. Misschien omdat het van NIGELLA LAWSON is en je haar recepten niet in vraag stelt want heilig en ik maar een snotneus met een oven, maar dat volledig terzijde.

Dit recept volgde ik tot na de komma, ook toen het leek of 350gr chocoladebrokjes wel erg veel leken voor de hoeveelheid deeg ik had. Maar man man man, wat een koekjes!!! Pure verwennerij! Dit zijn echt de Double Chocolate Chip Cookies as God intended them to be. En ik geloof niet eens in God, maar deze koekjes zou hij niet links laten liggen. If He knows what’s good for him!

Google het maar, ben te lui om het hier helemaal uit te schrijven. Gebruik wel echte goeie Callebaut chocolade, pure, zo puur mogelijk. Dan zijn ze echt het beste.
Enjoy and indulge!

Judith’s amandelkoekjes

Moest ge opzoek zijn naar een simpel maar echt ontzettend lekker koekje, dan is dit wat ge zoekt. Tenzij ge een waanzinnige allergie hebt voor amandelen, dan is het eerder af te raden.
Het recept komt van een collega van me, Judith. We wissel nogal vaak recepten uit en dit is toch wel een winner.
Maar valt er eigenlijk niet over te zeggen. Klinkt wat oneerbiedig zo, maar ’t is echt. Ze zijn gewoon keilekker en simpel en ge moet het gewoon proberen en mij achteraf gelijk geven.

 

Recept Judith’s amandelkoekjes:

NODIG:

– 200gr gemalen amandelen
– 200gr bloem
– 200gr boter
– 4 eetlepels suiker

Meng alles door elkaar. Begin met de boter en de suiker luchtig te kloppen.
Daarna de rest erbij, goed kneden en bolletjes maken.
Bak ze in een voorverwarmde oven op 180° voor een dikke 20 minuten.
Ze moeten een beetje verkleurd zijn, maar vooral niet echt bruin.
Laat ze 5 minuten afkoelen in de oven en daarna verder op een rooster.
Als je wilt, kan ze op de rooster nog wat bestrooien met erg fijne suiker, maar dat is goesting.

Smakelijk!

Kardecake

We zijn vertrokken, de eerste nieuwe, nog-nooit-gedane-bake is een feit! Er is sinds gisterenavond een cake met kardemom in huis, gedoopt de KardeCake. Al schiet er nu al niet veel meer van over, Het Lief heeft een groot stuk mee naar ’t werk. Ge dacht toch niet dat ik dat hier allemaal alleen opat?

Voor ik weet wat ik ga bakken, neem ik een aantal van mijn bakboeken bij mij en begin ik te bladeren. Muffins? Nah. Taart? Pff, er is nog niemand jarig. Koekjes? Bwa, geen zin in veel werk. Cake? Cake… Check! Zo gaat int kort mijn selectieproces van wat ik ga maken 🙂

Ik kreeg een hele tijd geleden van De Mama het boek Cake Days van The Hummingbird Bakery kado.  Sinds ik dat heb is dat bijna altijd het eerste boek waarin ik blader en vaak ook het laatste. Ook deze cake komt hieruit. De recepten zijn erg goed uitgelegd en je hebt niet teveel van die speciale ingrediënten nodig waar je uren voor moet gaan rondfietsen. Al is kardemom misschien niet iets dat iedereen in zijn kast heeft liggen. Maar je kan dit makkelijk vinden bij je plaatselijke Marokaan of exotische supermarktiets.  Het is een kruid dat meestal nog in zijn peultje te vinden is, het lijkt wat op een groen, uit de kluiten gewassen beukennootje. Als je dat openbreekt zie je een aantal kleine zwarte bolletjes, en daar komt de smaak van. Draai ze wat fijn in je vijzel, ruikt heerlijk!

Ik wou al erg lang eens iets zoets maken met kardemom, tot nu toe had ik het alleen nog maar gebruikt om mijn eigen curry- en speculaaspoeder mee te maken. Dat is het coole aan kardemom, je gebruikt het zowel zoet als hartig.
Het is een erg aromatische en luchtige cake geworden. Een keer iets spannender dan de doorsnee botercake voor bij de koffie.

Onlangs kocht ik lavendel en nu zit ik (uiteraard) te broeden op een baksel waarbij ik dat kan gebruiken. Maar dat is voor een volgende post!

 

Waking up.

Het voelt alsof alles zo wat in een diepe diepe winterslaap heeft gezeten, de afgelopen maanden. Al heb ik niet stilgezeten, integendeel.
Ik weet niet zo goed hoe ik hier weer aan moet beginnen, bakken en bloggen en al.
Maar ik ga gewoon doen wat en hoe het in me opkomt. Dat zal al een goed begin zijn, niet?

Het zijn hectische tijden geweest hier, ten huize Tersago-Pinseel. Een huis verbouwen kruipt niet in je kouwe kleren, en zeker niet als je alles (echt, alles) zelf doet. Met twee. Tijdens de weekends. Al een chance weet je niet waar je aan begint, anders zou je het niet doen, allez, ik toch niet. Bye bye sociaal leven, (dag vriendjes! Hier ben ik!) hallo relatietest. Serieus, vergeet samenwonen, een huisdier of samen op verlof gaan. Met twee een strak budget beheren en tegelijk proberen te creëren wat je (samen) wilt, het is niet zo simpel. En wij vinden dan al dat we zo wat dezelfde stijl hebben…

Enfin, er is zowaar een klein stipje licht, daar achteraan de tunnel. En we blijven gewoon gaan en we blijven elk weekend verder werken (sorry vriendjes, we zijn er bijna, en dan is er een heerlijke tuin waarin jullie elk weekend mogen komen hangen!).

Maar, dat wil ook zeggen dat er weer een beetje meer tijd te maken valt voor dingen die we leuk vinden, ontspanning! Bakken! Hoezéé!
Ik heb wel een beetje in de KitchenAidpot wezen draaien, maar veel meer dan ‘gewoontebakken’ kwam er niet uit. Een Sachertorte voor Kerst, vanillegipfel ook voor Kerst en af toe een dikke lap Lucious Brownie, want ja, chocolade is een noodzaak hier.
Tijdens een minivakantietrip naar Parijs heb ik (eindelijk) mijn Silpat-bakmatjes gevonden! Heerlijke dingen!

Om maar te zeggen dat ik er zin in heb, bakken en babbelen!
Hou het hier maar in de gaten, de komende dagen/weken, er zit vanalles in mijn hoofd!

MuffinMadness!

Ok, weer een maand geleden dat hier nog eens iets nieuws kwam. Mijn excuses daarvoor, maar een huis kopen, daar kruipt nogal wat tijd in, zeker als ge dat nog nooit van uw leven gedaan hebt!! Aarrgh!

Uit het boek uit de vorige post heb ik ondertussen al heel wat gemaakt en ik kan nogmaals zeggen dat het een van de beter bakboeken is die ik heb. En ik heb er ondertussen wel al ‘een aantal’ *kuch*. Zeker na het bezoek aan het Boekenfestijn van vorige week… Maar daar ging het dus niet over!

Ik ben, zoals ge al wel weet, nogal een fan van rode vruchten. En dan toch vooral frambozen (#1), kersen (#2) en aarbeien (#3).
In het boek staat een recept voor ‘bosbessenmuffins’ waar een erg smakelijke foto naast staat en dus moest ik die proberen natuurlijk! Ik heb altijd een doos rode vruchten/frambozen in mijn diepvries zitten ( nee, niet raar, handig!) en ging aan de slag.
Het recept is met gewone bloem en bakpoeder en bicarbonaat en ik vond dat resultaat zo een beetje, mja, te ‘chemisch kneedbaar’. De smaak was wel goed, maar ik vond dat de structuur anders moest, more cake-like.

En dus probeerde ik het deze keer met zelfrijzende bloem en een beetje bakpoeder. Ok, ik hakte er ook wat pure chocolade in en mengde ‘kinnekessuiker’ en witte suiker om erover te strooien voor een lekker korstje. Goed, ik heb het weer verandert ja, ik geef het toe. Maar man! Zijn die dingen lekker seg!! Echt, perfect de structuur die ik zocht, luchtig en cake-like, met kleine stukjes chocolade en een fijn korstje.

Jes!

Whoopie Pie’s Wahey!

Bon, hier zijn we weer.

Na een paar hevige weken is er weer tijd en goesting om de oven aan het werk te zetten.

De Mama deed mij een geweldig bakboek kado (ik had er totaal onschuldig een foto van op mijn facebook gezet ;-)) en ik kreeg meteen zin om daar iets uit te bakken.

In dit boek staan echt superheerlijke speekselopwekkende recepten. Alleen al om erin te bladeren hebt ge een bavetje nodig!

Aangezien ik een groot chocoladeliefhebber ben werd er gekozen voor de chocolade Whoopie Pie’s. Ook al omdat iets met zo’n naam alleen maar lekker kan zijn en omdat ik dan kan zeggen dat ik Whoopie Pie’s gemaakt heb 🙂

Deze vriend kreeg weer werk en was er erg blij mee, aan zijn enthousiast gedraai te zien. Al heeft hij de afgelopen weken ook wel eens een pizzadeegske mogen maken, dus hij was nog niet vergeten hoe het moest (HELD!).
Vrij tot zeer simpel recept eigenlijk, maar dat zijn vaak toch wel de beste, heb ik ontdekt. Hoe meer gedoe en kleine prutskes ge nodig hebt om een deeg te maken hoe meer er kan mislopen natuurlijk. Dat is statistiek (alsof ik daar iets van ken…). Al moest ik voor dit recept niet werken met gesmolten chocolade maar met cacao. Ik weet niet waarom maar ergens proeft dat toch niet even vol als wanneer je gesmolten chocolade gebruikt. Wat natuurlijk ergens onzin is, aangezien cacao het puurste van het puurste is maar goed. Eens zoiets in mijn hoofd zit, krijgt ge da er nogal moeilijk uit (NOOIT!).

Nadat het deeg eventjes gerust heeft maak je er hoopjes van en na 13min in de oven komen die er zo uit. ZO SCHATTIG!! Nota aan mezelf is wel: kleinere hoopjes maken en mss iets minder bicarbonaat. Ze proefden in eerste instantie ook niet zo echt door naar chocolade en ik dacht dat het experiment al mislukt was.
Maar er moest natuurlijk ook nog een vulling tussen! Die bestaat uit poedersuiker, boter en ‘Marshmallow Fluff’. Dat laatste had ik uiteraard niet in huis maar wel een pot mascarpone en heb dat dan maar gebruikt. De hoeveelheden uit het boek heb ik gehalveerd voor de vulling en nog had ik keiveel over. Ik heb er ook wat geprakte rode vruchten tussen gedaan. Duh, ik kan ook nooit gewoon een recept braaf volgen, dat zou te gemakkelijk zijn…

Zie nu hoe schattig!!! Whoopie Pie’s!! Nog meer nota’s aan mezelf echter: meer vulling en iets minder suiker in de vulling (mijn tanden knisperen er nog van). Daarom waren die cakejes zelf niet zo zoet en megachocoalde natuurlijk. Die mensen van de Hummingbird Bakery weten goed genoeg wat ze doen!
Het allerleukste aan Whoopie Pie’s is dat je er eindeloos mee kan variëren.  Andere vullingen en smaken voor de cakejes en kleurtjes en al! Whoehoe! Om maar te zeggen dat het misschien niet slecht is om eerst hier wat mee te oefenen voor ik mij nog eens waag aan Macarons… (foto’s werden gemaakt maar het waren eerder plasjes dan koekjes dus ja…) Al is het maar om de afmetingen en hoeveelheden vulling te oefenen.
I made Whoopie Pie’s! 🙂

 

 

 

First you copy.

Ik heb ooit eens ergens gelezen ( wss bij Stephen King *held*), dat je eerst dingen kopieert alvorens je zelf begint te creëren. Bij deze kom ik er voor uit dat ik nog in dat stadium zit, als het op bakken van lekkers aankomt. Misschien is dat voor sommigen onder jullie een verrassing, maar ik heb nog niet echt veel eigen receptjes. Ok, ik verander zo goed als alle recepten die ik probeer, maar dat is uiteraard niet hetzelfde. Allez, vind ik. U mag mijn ego altijd strelen en mij vertellen wat u mijn ‘signature bake’ vindt maar voor mezelf heb ik er nog niet echt eentje. En dus laat ik mij nog steeds leiden door schoon fotokes van koekjes, cake en allerhande om dingen te proberen. Zoals deze.

Ook dit recept heb ik een beetje anders aangepakt, maar niets wereldschokkends. Diepvriesfruitjes gebruikt, en vooral niet laten ontdooien, en niet in de blender maar mijn KitchenAid *love*.
Very sticky als je er bolletjes van maakt, waarschijnlijk daarom dat zij een ijsscoup gebruikt. Bij mijn ‘beslag’ viel alles op de bakplaat dan gewoon uit elkaar en das ook geen zicht natuurlijk. Dus, bolletjes rollen/knijpen en hup, een half uurtje de oven in.

Ze zijn eigenlijk echt wel belachelijk lekker!! Niet te zoet, en je proeft de frambozen en kersjes er echt goed door. Deze ga ik echt wel onthouden.

Ondertussen begin ik wel een patroon te zien in wat ik bak: veel citroen en frambozen en chocolade… Waarschijnlijk zal mijn ‘signature bake’ ooit een combinatie van die dinges zijn. Of het nu een cake/taart of een soort koekje wordt, daar ben ik nog niet uit. Al heb ik wel een boon voor koekjes. Je kan die zo ‘artisanaal’ als je wilt maken, of mooi uitsnijden. En tis niet gelijk bij ne cake da ge dan ni te lang kunt wachten om de rest op te eten, voor ze uitdroogt of zo. Nee, koekjes zijn de max!

 

En zo ook vuurkorfjes ergens in een bos in Wildert en de eerste BBQ van het jaar, ondanks de koude. En veel chocolade en paasbloemen!

Fijn paasweekend nog iedereen!!